^na góre
  
  
  
Get Adobe Flash player

Spis procedur

Procedura postępowania w przypadku konieczności udzielania pierwszej pomocy wychowankom Przedszkola Publicznego w Kowalewie Pomorskim.

Procedura postępowania w przypadku konieczności udzielania pierwszej pomocy wychowankom Przedszkola Publicznego im. Jana Brzechwy w Kowalewie Pomorskim.

1.      Podstawa prawna

  • Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 757 ze zm.),
  • Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz.U. z 2003 r. Nr 6 poz. 69 ze zm.).

2.      Cel procedury

Przeżycie osób poszkodowanych po wypadkach zależy od jak najszybszego udzielenia pomocy medycznej i właściwej organizacji transportu do szpitala. Stosowanie tej pomocy wymagane jest w przypadku, gdy u poszkodowanego występują:

  • zaburzenia w oddychaniu (bezdech),
  • zatrzymanie krążenia,
  • krwotok,
  • wstrząs pourazowy.

Procedura ma na celu zapewnienie właściwej opieki dziecku poprzez udzielenie pierwszej pomocy przedlekarskiej w stanie nagłego zagrożenia zdrowia lub życia wychowanka przedszkola.

3.      Zakres procedury

Procedura dotyczy zasad i zakresu podejmowanych czynności w celu ratowania życia dziecka przed wezwaniem i pojawieniem się fachowej pomocy medycznej.

Pierwsza pomoc przedlekarska to pomoc w stanie nagłego zagrożenia zdrowia lub życia wychowanka przedszkola.

Pierwsza pomoc przedlekarska polega przede wszystkim na wezwaniu pogotowia ratunkowego oraz wykonaniu czynności podejmowanych w celu ratowania osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, w tym również z wykorzystaniem wyrobów medycznych.

 4.      Instrukcja udzielania pierwszej pomocy

Przy udzielaniu pierwszej pomocy ratownik, pomimo zdenerwowania, powinien wykazać się opanowaniem i zdrowym rozsądkiem, gdyż jest to podstawą skuteczności i sprawności jego działania. W miarę możliwości do udzielenia pierwszej pomocy wzywa się pracownika przedszkola przeszkolonego w zakresie udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej.

Pierwszą czynnością przed przystąpieniem do pomocy poszkodowanemu jest zabezpieczenie miejsca wypadku przed ewentualnymi dalszymi zagrożeniami, np. wyłączenie urządzeń, zasilania z sieci. 

Następną czynnością jest dokonanie oceny stanu poszkodowanego, czy zachował on przytomność i jaki jest stan wydajności jego układów krążenia i oddychania. Prawidłowa ocena tego stanu jest podstawą do dalszych działań związanych z pierwszą pomocą. Takimi działaniami mogą być:

  • zatamowanie krwotoku,
  • zewnętrzny masaż serca,
  • podjęcie sztucznego oddychania,
  • ułożenie poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej,
  • zabezpieczenie poszkodowanego przed pogłębieniem wstrząsu,
  • wezwanie pogotowia ratunkowego. 

Udzielenie pierwszej pomocy należy kontynuować do czasu przybycia fachowego personelu medycznego.

Podanie jakiegokolwiek doustnego środka farmakologicznego jest dopuszczalne tylko i wyłącznie po konsultacji z rodzicem/opiekunem prawnym dziecka lub lekarzem. 

W sytuacji udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej przez nauczyciela prowadzącego w tym samym czasie zajęcia dydaktyczno-wychowawczo-opiekuńcze z grupą wychowanków przedszkola jest on zobowiązany do ustalenia opiekuna dla pozostałych dzieci.

W razie urazów (skaleczenia, otarcia, zasinienia) niewymagających udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej i niepowodujących stanu nagłego zagrożenia zdrowia lub życia wychowanka przedszkola nauczyciel może dokonać niezbędnych czynności mających na celu pomoc dziecku. 

O każdym przypadku wystąpienia widocznego urazu nauczyciel będący świadkiem zdarzenia lub nauczyciel, pod którego opieką dziecko się znajduje, powiadamia niezwłocznie rodziców/opiekunów prawnych dziecka oraz dyrektora przedszkola.

Uraz nie stanowi wypadku.

 

Bezdech 

W przypadku, kiedy pierwszy wystąpi zanik czynności oddychania, krążenie może trwać jeszcze przez krótki czas, ale jest ono wówczas mniej wydajne i dochodzi do jego zatrzymania. Brak czynności oddechowej zwany jest bezdechem. Może on wystąpić przy uszkodzeniach mózgu, górnych dróg oddechowych lub ich niedrożności. W większości przypadków przywrócenia dokonuje się, stosując proste czynności, pod warunkiem natychmiastowego ich podjęcia.

Bezdech u poszkodowanego rozpoznajemy przez: 

  • brak ruchów oddechowych klatki piersiowej oraz
  • niemożność wyczucia na własnym policzku wydychanego powietrza oraz usłyszenia wydychanego powietrza przez poszkodowanego.

Wówczas przystępujemy do udrożnienia dróg oddechowych i sztucznego oddychania. 

Niedrożność dróg oddechowych w przypadku blokowania ich przez język stosunkowo łatwo usuwa się poprzez odchylenie głowy poszkodowanego do tyłu. Czynność tę wykonujemy:

  • kładąc jedną rękę pod brodą poszkodowanego i jednocześnie układając drugą na jego czole,
  • następnie, zachowując ostrożność, odchylamy jego głowę maksymalnie do tyłu. 

W przypadku, kiedy zachodzi podejrzenie uszkodzenia kręgosłupa, zatkane językiem drogi oddechowe udrażniamy poprzez uniesienie żuchwy lub wyciągnięcie języka. Żuchwę można unieść, wysuwając ją w kierunku pionowym u poszkodowanego leżącego na wznak, poprzez naciskanie do przodu oboma kciukami kątów żuchwy. Wysunięcie żuchwy można uzyskać również przez pociągnięcie za dolne zęby, tak by wysunęły się przed zęby górne. Jeżeli omówione metody nie powodują udrożnienia dróg oddechowych, należy dokonać tego poprzez wyciągnięcie języka. Po rozwarciu szczęki poszkodowanego należy uchwycić język w palce wskazujący i kciuk, a następnie wyciągnąć go na brodę.

Usuwanie ciał obcych 

Ciało obce z ust i gardła usuwa się poprzez przewrócenie poszkodowanego na bok i otworzenie jego ust.

Niezależnie od wieku dziecka należy zachować spokój. Panika tylko pogorszy sytuację.              W przypadku zadławienia dziecka:

  • jeżeli dziecko kaszle, należy nakłaniać je, aby nie przestawało (kaszel to naturalna reakcja organizmu, która pozwala pozbyć się ciała obcego z przełyku),
  • jeżeli kaszel nie pomaga, a dziecko nie jest w stanie oddychać, mówić lub sinieje, należy najpierw usiąść stabilnie i ułożyć dziecko na kolanie, tak aby ciało było pochylone do przodu,
  • należy wykonać pięć uderzeń nasadą nadgarstka w okolicę międzyłopatkową,
  • następnie należy objąć poszkodowanego dwoma rękoma i zacisnąć pięść na wysokości przepony (powyżej pępka), drugą ręką trzeba chwycić pięść i energicznym ruchem ucisnąć dłonie do siebie i lekko w górę, należy wykonywać maksymalnie pięć uciśnięć,
  • czynności należy powtarzać na zmianę (pięć uderzeń nasadą nadgarstka w okolicę międzyłopatkową i pięć uciśnięć nadbrzusza).

Jeżeli dziecko straciło przytomność, należy natychmiast przystąpić do resuscytacji. Trzeba ułożyć je na twardej powierzchni i sprawdzić drogi oddechowe. Być może ciało obce jest już widoczne i można je usunąć ręcznie.

Zatrzymanie czynności serca

Zatrzymanie czynności serca równoznaczne jest z zatrzymaniem krążenia krwi w ustroju poszkodowanego, objawy:

  • nagła utrata przytomności i po kilku sekundach bezdech,
  • brak oddechu w ciągu 10 sekund,
  • źrenice poszkodowanego przestają reagować na światło, a skóra przyjmuje blado-siną barwę. 

Podjęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej przez świadków zdarzenia jest kluczowym działaniem przed przyjazdem karetki pogotowia. Wczesne podjęcie resuscytacji (w ciągu 1-2 minut) skutkuje przeżywalnością powyżej 60%.

Masaż serca 

Skuteczny masaż jest wykonywany przy prędkości 100 – 120 uciśnięć na minutę. Przy wykonywaniu masażu poszkodowany powinien leżeć na plecach. Na mostek należy uciskać silnie, szybko, krótko, a nadgarstki powinny być ułożone jeden na drugim. Uciskać należy na środku klatki piersiowej.  

Sztuczne oddychanie

Upewniwszy się, że drogi oddechowe u poszkodowanego są drożne, można przystąpić do przywracania oddechu. Najskuteczniejszą i stosunkowo najprostszą metodą jest sztuczne oddychanie „usta–usta”. Stosowanie tej metody polega na tym, że ratujący wdmuchuje swoje powietrze wydechowe bezpośrednio do ust ratowanego. Po przechyleniu głowy poszkodowanego do tyłu i zatkaniu jego nosa ratujący powinien wykonać głęboki wdech i wdmuchiwać powietrze bezpośrednio do ust poszkodowanego. Unoszenie się ściany klatki piersiowej ratowanego świadczy o skuteczności sztucznego oddechu. Należy zastosować maseczkę do sztucznego oddychania.

Aby zapewnić skuteczność masażu serca, należy połączyć go ze sztucznym oddychaniem. W przypadku akcji prowadzonej przez jednego ratującego musi on wykonać masaż serca jak i sztuczne oddychanie, w następujący sposób: 

  • 30 uciśnięć,
  • 2 wdechy.

Resuscytację krążeniowo - oddechową u dzieci rozpoczynamy od 5 wdechów ratowniczych, następnie 30 uciśnięć klatki piersiowej (osoby wpisane do sytemu ratownictwa wykonują 15 uciśnięć), 2 wdechy ratownicze.

W przypadku, kiedy u poszkodowanego powrócą podstawowe funkcje życiowe, układamy go w pozycji bocznej ustalonej.

Krwotok 

W przypadku wystąpienia krwotoku u poszkodowanego, tj. utraty dużej ilości krwi (tzn. około 1,5–2 litrów), wystąpią następujące objawy:

  • bladość powłok ciała,
  • przyspieszenie tętna,
  • spadek ciśnienia krwi,
  • ogólne osłabienie,
  • szum w uszach,
  • zimny pot,
  • „mroczki” przed oczyma,
  • niepokój,
  • utrata przytomności.

Tamowanie krwotoku 

Zatamowanie krwotoku na miejscu wypadku jest czynnością ratującą życie. Zatamować krwotok można poprzez:

  • uniesienie kończyny,
  • ucisk ręczny w miejscu wypływu krwi,
  • założenie opatrunku uciskowego. 

Uniesienie kończyny stosowane jest przy mniejszych krwotokach. Przy większych krwotokach stosujemy ucisk ręczny, jednak dobrze jest uciskać ranę, przykrywając ją gazą opatrunkową. Na krwawiącą ranę stosujemy opatrunek uciskowy. Opatrunek taki składa się z czystego opatrunku osłaniającego, który uciska się wałkiem ze zwiniętego bandaża mocowanego opaską dociskającą. Zdarza się jednak, że mimo opatrunku rana krwawi nadal. W takim przypadku nie należy zdejmować opatrunku, lecz dołożyć wałek zwiniętego bandaża i ucisnąć go silniej drugą opaską.

Wstrząs pourazowy 

Objawy wstrząsu:

  • szybko słabnące, nawet niewyczuwalne tętno,
  • bladość i ochłodzenie skóry,
  • zimny pot na powierzchni ciała,
  • płytki, przyspieszony oddech,
  • niepokój poszkodowanego,
  • apatia i senność. 

Łagodzenie objawów wstrząsu

Przy początkowych objawach wstrząsu poszkodowany raczej jest przytomny, ale objawy te mogą pogłębić się na skutek strachu, bólu czy zimna. Należy zatem starać się wyeliminować czynniki powodujące ten wstrząs, a w szczególności: 

  • zapewnić poszkodowanemu spokój,
  • osłonić przed zimnem,
  • zapewnić poszkodowanemu prawidłowy oddech,
  • opanować krwotok,
  • założyć opatrunek lub unieruchomić złamanie,
  • ułożyć poszkodowanego na wznak z kończynami dolnymi uniesionymi ku górze,
  • uspokoić psychicznie,
  • szybko wezwać wykwalifikowaną pomoc medyczną.

Omdlenie

Udzielając pierwszej pomocy zemdlonemu, należy: 

  • ułożyć chorego wygodnie z nogami i rękoma uniesionymi do góry lub posadzić, pochylając go mocno do przodu, tak by głowa znajdowała się między kolanami,
  • rozpiąć choremu ubranie,
  • zapewnić dostęp świeżego powietrza.

Nieprzytomnemu nigdy nie wolno podawać żadnych środków doustnie. Jeśli chory sinieje, należy podnieść mu do góry dolną szczękę celem udrożnienia dróg oddechowych. Jeśli po kilku minutach chory nie odzyskuje przytomności – wezwać pogotowie ratunkowe. 

5.      Postanowienia końcowe

W przypadku podejrzenia choroby dziecka niewymagającej udzielenia pierwszej pomocy przedlekarskiej (gorączka, kaszel, katar, wysypka itp.) nauczyciel niezwłocznie powiadamia rodziców/opiekunów prawnych dziecka i informuje ich o konieczności wcześniejszego odebrania dziecka z przedszkola.

Copyright © 2024. Przedszkole Publiczne w Kowalewie Pomorskim Rights Reserved.